Magnes ferrytowy

Ferryt jest materiałem ceramicznym wytwarzanym przez mieszanie i wypalanie dużych ilości tlenku żelaza(III) (Fe2O3, rdza) z niewielką ilością jednego lub więcej dodatkowych pierwiastków metalicznych, takich jak stront, bar, mangan, nikiel i cynk. Są ferrimagnetyczne, co oznacza, że ​​mogą być namagnesowane lub przyciągane przez magnes. W przeciwieństwie do innych materiałów ferromagnetycznych, większość ferrytów nie przewodzi prądu elektrycznego, co czyni je przydatnymi w zastosowaniach, takich jak rdzenie magnetyczne transformatorów do tłumienia prądów wirowych. Ferryty można podzielić na dwie rodziny na podstawie ich odporności na rozmagnesowanie (koercja magnetyczna).

Twarde ferryty mają wysoką koercję, więc trudno je rozmagnesować. Służą do wytwarzania magnesów trwałych do zastosowań takich jak magnesy na lodówkę, głośniki i małe silniki elektryczne.
Miękkie ferryty mają niską koercję, dzięki czemu łatwo zmieniają swoje namagnesowanie i działają jako przewodniki pól magnetycznych. Są one wykorzystywane w przemyśle elektronicznym do wytwarzania wydajnych rdzeni magnetycznych zwanych rdzeniami ferrytowymi do cewek indukcyjnych, transformatorów i anten wysokiej częstotliwości oraz w różnych elementach mikrofalowych.